Kısaca özetlemek gerekirse Çin’de ‘Devlet Kapitalizmi’ uygulanmaktadır. Planlı bir kalkınma modeli benimsenmiş ve ekonomik anlamda yönetim anlayışı 1979 yılında alınan kararla yeni bir aşamaya geçmiştir. Kooperatif üretimden aile ekonomisine geçiş süreci başlamış, bunun sonucunda girişimcilik artmıştır. 
Kamu işletmeleri serbest piyasa ekonomisine geçmiş, CEO’lar atanmış, bir yandan da özel teşebbüsün önü açılmıştır. Şu anda üretim üzerinde kamu etkisinin azaltılması ve serbest piyasanın oluşturulması çabaları hala devam etmektedir. 
Devlet, enerji, finans, silah sanayi gibi stratejik sektörleri elinde tutmakta ve bizdeki Kamu İktisadi Teşebbüsleri gibi Devlete ait şirketler kanalıyla yönetmektedir. Dünyanın en büyük enerji şirketlerinden biri olan ve heyetimize de gezdirilen SINOPEC buna en iyi örnektir. Bunun dışındaki sektörler özel girişime açılmış ve irili ufaklı kurulan şirketler hızla gelişmiş ve her alanda faaliyet göstermektedirler. 
Dünyanın her yerinden yatırımcılar ve girişimciler ucuz işgücü dolayısı ile daha düşük maliyetle üretilen Çin mallarını ülkelerine ithal etmek ya da sermayeleri ile Çin’de yatırım yapmak için ülkede varlık göstermektedirler. Nüfusu 1 350 000 olan ülkede üretimin düşük maliyetle olmasının yanında tüketimin de çok fazla miktarda olacağı göz önüne alındığında yatırımcıların gözdesi olması olağan karşılanmalıdır. Gelir seviyesi yükseldikçe artan hane halkı harcamaları yatırımcıların gelecek öngörüsü ve yatırımları konusunda da teşvik edici niteliktedir. Buna bir örnek vermek gerekirse Alman Audi ve Volkswagen firmaları uzun yıllar önce Çin’de otomobil üretimine başlamış ve bugün caddelerde araçların nerdeyse dörtte biri bu firmaların ürettiği otomobillerdir. Ayrıca, çakma dediğimiz üretimle başlayan taklit marka üretimleri, yerini yavaş yavaş markalaşmaya bırakmaktadır.
Ekonomik düzen olarak ilk bakışta ülkemizin 80li yılların sonu 90lı yılların başını andırmaktadır. Bir yanda hızlı bir kapitalizm ile kısa sürede zengin olan bir kesim, diğer yanda ise kırsaldan kentlere göç etmiş ve fabrikalarda emeği ile asgari ücretle geçinmeye çalışan işçi kesimi mevcuttur. 
Satın alma paritesinde ABD ekonomisi geçilmiştir ancak kişi başına milli gelir yoğun nüfus dolayısı ile henüz çok gerilerdedir. 2050lerde ABD’yi birçok ekonomik veride geçeceği öngörülmektedir. Bu nedenle önümüzdeki dönemde Çin’in dünyada ekonomik anlamda dahil olmayacağı bir bölge kalmayacağı düşünülmelidir.
Emlak fiyatları hızla artmaktadır. Şangay’da 50m2 bir daire 2 000 000YTL civarında bedele ulaşmıştır.
ABD ile ekonomik anlamda yarış olmasına rağmen, ABD’nin Çin’de en çok yatırım yapan ülke olması ilginç bir çelişki olarak göze çarpmaktadır.